‘Ik ben (niet) normaal’ is een autobiografie geschreven door Evi van Arragon. In 2015 is zij binnen gesloten jeugdzorg geplaatst en schrijft zij brieven aan haar mentor Erik om haar emoties woorden te geven. In deze brieven schrijft Evi over haar herinneringen, haar gedachten, gevoel en emoties. Ook schrijft ze over situaties die zij meemaakt binnen de gesloten jeugdzorg.
Twee jaar later, in 2017, schrijft Evi wederom brieven naar haar oude mentor Erik. Nu ziet haar leven, en haar brieven, er heel anders uit.
In het boek leest u over de veranderingen in het leven en in de gedachten van Evi. Ook neemt Evi u mee in haar beleving van gedachten en emoties die misschien wel nooit kunnen veranderen. Zijn die gedachten en emoties normaal?
De titel ‘Ik ben (niet) normaal’ wijst op hetgeen Evi in het verleden vaak tegen zichzelf zei: “ik ben niet normaal’. Naarmate zij haar proces meer kan accepteren rest haar de vraag: wat is normaal? In haar boek beschrijft ze situaties die volgens haar niet normaal zijn, maar misschien heel herkenbaar voor anderen. Zij stelt zichzelf de vraag: als mensen dit herkennen, zijn we dan allemaal ‘niet normaal’? Of moeten we ons beeld van ‘normaal’ bijstellen?